RETRO

Bij de lenteschoonmaak in volle corona-lockdown vond ik in mijn kast 4 kartonnen dozen vol knipsels terug. Over mezelf. Mijn vader heeft die secuur bijgehouden.

Zelf sprong ik daar eerder slordig mee om en wist ik vaak niet eens in welk blad ik er weer iets had uitgeflapt. Na een tijd begon het te wennen dat ze een quote uit de context haalden of iets gewoon totaal fout interpreteerden. Nalezen was vroeger niet zo evident, zonder mail en internet. Maar bladen waren nog niet zo op sensatie belust en zochten minder naar exclusieve weetjes dan vandaag. Anno 2021 kom ik nog maar sporadisch in een krant of tijdschrift. Al denk ik soms dat ik nu meer levenswijsheid heb dan in de jaren dat ik over alles mijn vuurtoren mocht laten schijnen.


Ik wil jullie laten meedelen in de pret van zo'n artikel van toen. Elke maand eentje. Waar nodig, zal ik een randopmerking plaatsen. Er waren echt wel interviews of artikels waarvoor ik me achteraf een beetje schaamde of die geen correcte weerspiegeling waren van het gesprek, maar anderzijds wou ik ook in elk interview wel een vuist maken over iets. Een gesprek zonder weerhaakjes vond ik maar saai. Ik nam (en neem nog altijd) eigengereide standpunten in. Neem het dus allemaal voor wat het waard is. En natuurlijk moet je alles in zijn tijd lezen en zien. Telkens plaats ik een foto van het originele interview en onderaan voeg ik er mijn commentaar aan toen zoals ik nu in het leven sta.

Kort artikel uit de regionale pagina’s van Het Belang van Limburg (vermoed ik) van ergens 2de helft van de jaren 90 toen ik Jan Boonen leerde kennen. De ouders van Jan stuurden me het artikel achteraf op (vergeef me: niet zo scherp, maar het is een kopie van een kopie). In het kader van "Dromen & Wensen" van CM Limburg kwam hij toen een dagje alles volgen bij Radio Donna. Ik herinner me die dag als gisteren. Jan hoorde alles, elk detail van een uitzending en wees me zelfs op foutjes. Die eerlijkheid, die onbevangenheid leidde tot een mooie vriendschap die in 2021 nog altijd stand houdt. Ik ben ettelijke keren thuis ontvangen door de ouders van Jan en we hebben zelfs geregeld gekaart, waarbij Jan vaak als winnaar uit de bus kwam. Door corona is er al een tijdje geen persoonlijk contact meer, maar dat herstellen we zodra het kan. Jan zit ook op Facebook en zo blijf ik op de hoogte. Dit korte stukje is me meer waard dan een uitgebreid interview van 4 bladzijden.